مدح و ولادت حضرت زهرا سلام الله علیها
بر عــالم ســرمــا زده گــرمــا دادند خورشیدترین! تو را به دنیا دادند با سجده و سجاده چهل روز گذشت تا عــاقبت آن سیب خـدا را دادنــد مــفــهــوم حــقــیــقـی حـیــاتی بـانو! با تو به زمین معنی ومـعـنا دادنـد تا اینکه به ســوی آسمـانها بپــریــم با نــام شـمــا به بـالـمــان پـا دادند ای قـبـلـه ی لـبـهـای محـمـد زهــرا سر سبزی طـوبـای محمـد زهــرا تسبـیـح خـدا که از ازل می کـردی سجـده به هو عـزو جل می کردی در لحـظه ی ناب سحـر هر جـمعه یــاد همه ی اهـل محــل می کردی با شهـد نگــاه مهــربـانت هــر روز تـلخـی زمانه را عـسـل می کردی لبخنـد که می زدی همه غــم ها را در چشم علی چه زود حل میکردی یـک دست به آسیــاب سنگی با درد با دست دگــر بچه بـغـل می کردی زحمت کش خــانه ی عـلی یا زهرا مهتــاب شبـانه ی عـلــی یا زهــرا توفاطمه هستی وکسی کـوثـر نیست از رتـبـه ی قــدسی تو بــالاتر نیست تــا روز ابــد اگـــر بـمـانـــد دنــیــا غیر از تو کسی هم نفس حیدر نیست ای شــان نــزول هـمه ی آییـن هـا بی معـرفت مهـر تو پـیـغـمـبر نیست هــر روز می آیــد دم در بـابـایـت یعنـی احــدی از گـل من بهتـر نیست این واجب عینی است ببـوسد دسـتت این مهر پدر به ناز یک دختر نیست یعنی که تویی بــانی خلقت زهــرا یعنـی که تویی راه سعادت زهـرا ای بال و پر فرشته ها دورو برت ای حــور زمین که آسمان زیر پرت بـا پــای ورم کــرده سـر سـجــاده هـرگـز نـشود تـرک دعــای سـحـرت صد بــارشنیده شد که پیغمبر گفت ای روی دو پـهـلــوم فــدایـت پــدرت خـرمـای بـهـشـتی تورا می خواهد ایــن مـعـتـکــف دائـمـی پـشـت درت تـا حـشـر بمـانـد بـه دل دنـیـامــان غـمـنــامــه این زنــدگــی مخـتصرت ای ناله ی جـانـسوز مدینـه زهــرا خـاکستـر تو مانده به سیـنه زهـرا بی تو همه ی باغچه هامان زردنـد از داغ وغمت دوشنبه هـا دل سردند از روز سقیفه تا که بـازوت شکست بر حــرمت این خــانــه بــلا آوردنـد با ضربه ی یک غلاف بی شرم وحیـا ای وای بـمـیــرم چه کـبـودت کـردند تـو رفتی و مـادران این داغ هنـوز مارا به بـهـانــه ی غـمـت پــروردند عجل لـولیک تو بخــوان یا زهــرا ای مادر صاحب الـزمان یـا زهـرا |